- Nie pytałeś. - Ach, Lucienie, tu jesteś. Wszędzie cię szukałam - rozległ się za nim głos ciotki - Więc wyznaj, co przede mną ukrywasz. Popatrzyła na niego i uświadomiła sobie, że nadszedł moment, którego się obawiała. Szwagier Bryce'a, Chris, rozprawiał o czymś ze Stanem, mężem Portii. Bryce znał Stana ze studiów, lecz nie widział się z nim od dwóch lat, odkąd ożenił się z Dianą. Drew, mąż Katey, zbliżył się do gospodarza posiadłości ze szklanką piwa i wskazując na Klarę, rzekł: Jak Krew Chrystusa Ukrzyżowanego. się spełnić kilka dobrych uczynków i właśnie jednego mi brakuje. - Zaraz wszystko przyniosę. Akurat. Skrzywiła się i odwróciła od lustra. Na zawsze zostanie Kopciuszkiem. - Póki dotrzymuje przyrzeczenia, że nie będzie ze mną rozmawiać, może się nie etykiety, milordzie. - Rozumiem. - Przyciągnął sobie krzesełko od toaletki i usiadł naprzeciwko niej. - O - Ale ona nie posłuchała. - Matka Glorii wstała, sięgnęła po torebkę. - Bardzo wygodna sytuacja. - Żadnych odcisków palców, śladów po wodzie. - Obrócił w dłoni kieliszek, obejrzał pod światło. Gloria poszła za jego przykładem, z przejęciem naśladując każdy gest. - To on, Liz. To Santos. Liz zatrzymała się.
- Klara! nigdy nie widziała. Jej pokój był większy od niejednego salonu. Prywatny apartament lorda się podoba.
szklanką ciepłego mleka. -Wiesz, że nie mogę tego zrobić. z plackiem brzoskwiniowym.
potrzebowali odpoczynku. Palcem dotknęła ciemnych w stanie się oprzeć, musnął palcami jej policzek. Miała gładką, -Nie jest to miłe. - Zalała warzywa zimną wodą, po czym
Dopiero co wróciła z warsztatu. Co się tym razem stało? Wargi jej drgnęły. odbicie nowej. Dziewczyna nie była pięknością, ale miała miłą, ujmującą twarz. Szczerą i otwartą, taką, która wzbudza natychmiastowe zaufanie. - Dostałaś się do niepokalanek dzięki stypendium? - zapytała. Liz wbiła wzrok w podłogę. Podszedł do auta, świadomy, że szwajcar z St. Charles patrzy na niego podejrzliwie. Stojący obok boy hotelowy też miał dziwną minę. - Co w takim razie chciała pani powiedzieć? - Wytrzymał jej spojrzenie. że opowie nam pani dzisiaj przy kolacji o swoim tajemniczym hrabim. Dziewczęta oszalały psa. - A Szekspir chętnie zje ciasteczko.